31 Δεκεμβρίου 2020

Καθώς ολοκληρώνεται η διαδρομή μας το έτος 2020, ένας ακόμη χρόνος προστίθεται στην συλλογική μας εμπειρία και στην ατομική μας ζωή. Στην πραγματικότητα τίποτα δεν τελειώνει το τέλος ενός ημερολογιακού έτους, αυτή είναι μια δίκη μας επινόηση για να μετράμε και να λογίζουμε τον χρόνο, όλα είναι ροή και συνεχώς κινούνται και εξελίσσονται, γεννιούνται, τελειοποιούνται, φθείρονται, πεθαίνουν και αναγεννιούνται. Η έννοια της φθοράς και του θανάτου κυριάρχησε πολύ έντονα, ενώ τα αντίβαρα αναγκαστήκαμε να τα αναζητήσουμε μέσα από τους περιορισμούς. Κι όμως όσοι είμαστε ακόμα εδώ, κάπου, κάπως, κάτι καταφέραμε!

Αν λοιπόν συμπυκνώσουμε έναν χαρακτηρισμό για το 2020 είναι ένας χρόνος που όλοι θα τον χαρακτηρίζαμε δύσκολο και σκληρό, που αν μη τι άλλο μας έφερε σε επαφή και με τα περιττά και άχρηστα, αλλά και με τα πολύ ουσιώδη. Οι οθόνες μας γέμισαν, αριθμούς από κρούσματα και θανάτους, από συνεχείς κανόνες και ανακοινώσεις περιορισμών, από μια απόκοσμη αίσθηση αιώρησης, αναμονής, για ένα ‘τέλος’, ή μια ‘επιστροφή’ στο μέλλον. Κι ενώ παρατηρούμε την ζωή ή τον θάνατο μ’ έναν οικείο τρόπο πλέον μέσα από τις οθόνες μας, έχουμε και την ζωή εκτός οθόνης που διαμορφώνεται με ανοίκειους τρόπους, και οι ισορροπίες αλλά και τα όρια μεταξύ των δύο μπερδεύονται περίεργα στην καθημερινότητα μας, και δημιουργούν ταυτόχρονα μια αίσθηση αυταπάτης, που συνεχώς και αδιάλειπτα διαπραγματεύεται το τι είναι πίστη στη ζωή και πως εμείς συνεχώς εκπαιδευόμαστε ως προς την λειτουργικότητα της διαχείριση της.  Το reality check της χρονιάς αυτής μας εξανάγκασε σε μια χωρίς υπεκφυγές επαφή με τον υπαρξιακό εαυτό μας, μας έκανε να διαπραγματευτούμε τις ανοχές, φοβίες ή δυνάμεις μας, να βιώσουμε στερήσεις, να αλλάξουμε συνήθειες και στηρίγματα, να χάσουμε πολύτιμα αγαθά και ανθρώπους, αλλά και να ωφεληθούμε πιθανόν με τρόπους που δεν είχαμε αναλογιστεί. Όλοι προσπαθήσαμε περισσότερο. Όπως επίσης αρχίσαμε να μαθαίνουμε να πραγματοποιούμε συνδέσεις με τους άλλους με διαφορετικούς τρόπους.

Και το ερώτημα που μου έρχεται στο μυαλό μέσα σε όλη τη χρονιά που διανύσαμε, είναι αν τελικά μια αντικειμενικά δύσκολη εμπειρία κάνει τον άνθρωπο σκληρότερο, επικριτικό, αδιαπραγμάτευτο, διχαστικό και ψυχρότερο, ή τον ωριμάζει, τον ευαισθητοποιεί, του ανοίγει κανάλια ενσυναίσθησης, κατανόησης και αλληλεγγύης ως προς την τρωτότητα όχι μόνον την δική του αλλά και του διπλανού του. Πόσο ο φόβος δρα αμυντικά, και πως επιθετικά αλλά και πως δρά προστατευτικά ή δημιουργικά; Πως η έκφραση των απόψεων και η κριτική στάση επηρεάζει τους γύρω μας, δημιουργεί εγγύτητα ή αποστάσεις; Περνάμε αναμφισβήτητα σε μια εποχή όπου το νόημα, την γνώση και την αλήθεια ως προς την ορθότητα τους, θα πρέπει να την διευκρινίζει και να την διακρίνει κανείς εντελώς μόνος του μέσα από πλειάδα πηγών  πληροφορίας που έχει στην διάθεση του (αξιόπιστων και μη) και ενώ καλείται να πάρει αποφάσεις που θα επηρεάσουν την ίδια του την ζωή σε βάθος χρόνου. Η έννοια της ατομικής ευθύνης και βούλησης και η επιρροή και συνεισφορά της στην πρόοδο του συνόλου, θα είναι η μεγάλη πρόκληση της επόμενης διετίας, αλλά και θα διαμορφώσει τις βάσεις για το τι μπορεί να σημαίνει πρόοδος ή ανάπτυξη την επόμενη 20-ετία. Η έννοια της αλληλεγγύης θα γίνει και πράξη και επιχείρηση για να εξυπηρετήσει και ανάγκες της κοινωνίας, αλλά και συμφέροντα.

Μηνύματα για το 2021

Τετράγωνο Δία-Ουρανού, Τετράγωνο Κρόνου – Ουρανού (Υδροχόος-Τάυρος)

Η μόνη σταθερά είναι η αλλαγή –  Στοχαζόμαστε και τελειοποιούμε το τι σημαίνει ελευθερία, αμφισβήτηση και μεταρρύθμιση.

Τι κάνω εγώ και πως αυτό προασπίζει ή συνεισφέρει στο σύνολο;

Πως μπορώ να παραμένω δημιουργικός και να διατηρήσω αυθεντικότητα στην ζωή μου.

Θέματα που θα μας απασχολήσουν:

Οικονομική ύφεση. Ηλεκτρονική διακυβέρνηση. Σταδιακή μείωση συγκεντρωτισμού στα όργανα διακυβέρνησης. Αποποίηση ή/και νομιμοποίηση της έκτασης ευθύνης. Ανάγκη γεφύρωσης διαφορών ή δραστηριοτήτων. Ατομικές ελευθερίες. Νέες μορφές συναναστροφής. Μαθητεία-Διδασκαλία. Γειτνίαση. Η αξία του διαλόγου και το μοίρασαμ των ιδεών και απόψεων. Η σχέση ατομικού και συλλογικού αισθήματος αποστολής. Η σχέση απρόσωπου και προσωπικού. Ποια είναι η πνευματική μας στάση, η οπτική μας και πως αυτό συνεισφέρει στην ενδυνάμωση ή συντελεί στην αποδυνάμωση της ατομικής βούλησης και έκφρασης που θα επηρεάσει και τις αποφάσεις και επιλογές μας. Οι επιλογές από ενοχή, φόβο ή ανασφάλεια ενδεχομένως να διαιωνίσουν προβλήματα, αντί να τα λύσουν. Είναι σημαντικό κάθε απόφαση να συνοδεύεται από σθένος και θάρρος, που θα πηγάζει από την καρδιά, θα διατηρεί την αξιοπρέπεια και ακεραιότητα μας, ακόμα και αν σημαίνει πως κάτι θα πρέπει να χάσουμε, για να κερδίσουμε κάτι άλλο. Ο σεβασμός στην άλλη άποψη. Ποια είναι η ορθή διάσταση της κριτικής και της αξιολόγησης: Κρίνουμε τους άλλους μέσα από κατανόηση της θέσης στην οποία βρίσκονται ή τους περιφρονούμε απλά για να ισχυροποιήσουμε την δική μας θέση;

Το κλίμα που μας εισάγει στην νέα χρονιά:

Η νέα χρονιά ξεκινάει μέσα στον Σεληνιακό κύκλο-Ηλιακή Έκλειψη Νότιου Δεσμού στις 23 μοίρες Τοξότη που έγινες στις 14 Δεκεμβρίου και με την σύνοδο Δία-Κρόνου στον Υδροχόο:

Η σημασία της  Ίασης – Βελτίωσης – Θεραπείας (κάτι αφήνουμε πίσω μας)

Η αρχή πραγμάτωσης νέων κοινωνικών ιδανικών – Η οπτική, ανάπτυξη και η αξία της δέσμευσης στις ζωές μας θα χαρακτηριστεί από την πνευματική μας στάση.

Η Πανσέληνος στις 9 μοίρες Καρκίνου στις 30 Δεκεμβρίου:

Η διαίσθηση του τι οφείλουμε στον εαυτό μας και οι αλλαγές που πρέπει να κάνουμε

Ένας απολογισμός και τι μας καθιστά ευάλωτους.

Το να ονειρευόμαστε και να έχουμε πίστη είναι πιο σημαντικό από το να αποκτήσουμε.

Εύχομαι να γίνουμε όλοι καλύτεροι άνθρωποι, να φροντίζουμε να διατηρούμε την καλή ψυχική μας ισορροπία, να αγγίζουμε ο ένας τον άλλον με κατανόηση και αγάπη ή τουλάχιστον με λιγότερο πόνο, ακόμα και όταν μας χωρίζουν αποστασεις (είτε πνευματικές ή φυσικές), και να μην ξεχνάμε πως υπάρχουν πολλοί θησαυροί γύρω μας που ακόμα περιμένουν να ανακαλυφθούν!

φωτο: Απο σημερινή βόλτα

© Eleni Kostika 2020