Να είμαστε παρόντες – Ένα νέο ξεκίνημα

Καθώς ο χρονοδιακόπτης του κόσμου σημαίνει το τέλος τους ημερολογιακού έτους και την έναρξη ενός νέου, μπαίνουμε αυτομάτως σε μία θέση προσωρινής παύσης, αναμονής και προσμονής διασχίζοντας ένα κατώφλι που έχει περισσότερο σχέση με το βίωμα. Τα έθιμα και όλα όσα συνηθίζουμε να κάνουμε αυτήν την χρονική στιγμή, μετατρέπονται σε αντιλήψεις, στρέφουν το βλέμμα, ανάλογα με το σημείο παρατήρησης, και είναι οι συλλογικές στιγμές της ‘ιεροτελεστίας’ και ενός είδους μύησης, που συντονίζονται με μεγαλύτερο αντίκτυπο με τα δύο άκρα της εμπειρίας (του μαζί και του μακριά). Αυτά που μας ενώνουν, που μας φέρνουν πιο κοντά,  και με αυτά που μας χωρίζουν, και μας αποξενώνουν. Αυτά από τα οποία απομακρυνόμαστε ή αφήνουμε πίσω μας, και αυτά που πρόκειται ή ευχόμαστε να συναντήσουμε. Αυτή λοιπόν η στιγμή, ανεξάρτητα από την εγγύτητα και την απόσταση που την διακρίνει, είναι ένας ενδιάμεσος χώρος, που περιβάλλεται με ευχές, με περισσότερα μηνύματα. Μερικά μοιάζουν ψεύτικα και επιφανειακά, και άλλα φέρουν αληθινό νόημα. Παρ’  όλα αυτά το τέλος του χρόνου μοιάζει πάντα και μια καλή στιγμή για αποφάσεις. Νοιώθουμε πιο έντονα πως το μέλλον είναι εμπρός μας, και το ερώτημα του πως προβλέπεται αυτό, αλλά και πως μπορούμε εμείς να το ελέγξουμε και να το ορίσουμε γίνεται πιο έντονο.

Η αστρολογία δεν συντονίζεται με αυτόν τον χρονοδιακόπτη καθώς μελετά ουράνια σώματα που βρίσκονται σε συνεχή κίνηση, και αντιπροσωπεύουν ενέργεια, αλλά και αλλαγές στον τρόπο έκφρασης της ενέργειας, και πως αυτή συγχρονίζεται με επίγεια γεγονότα και ανθρώπινες συμπεριφορές. Η αστρολογία συντονίζεται περισσότερο με τις ενάρξεις των εποχών, τα Ηλιοστάσια και τις Ισημερίες. Εκδηλώσεις αλλαγών στην στάση, ιδιοσυγκρασία και τον τρόπο που οργανώνεται και βιώνεται η ζωή είναι ορατές στην έναρξη κάθε εποχής.

Συνεπώς το τέλος κάθε ημερολογιακού έτους κατέχει μια ισάξια δική του μοναδική σημασία  όπως και κάθε άλλη ημερομηνία ή χρονική στιγμή, με τον ίδιο τρόπο που κάθε γέννηση ή έναρξη αποτυπώνει κάτι μοναδικό. Μέσα από αυτό το πρίσμα δεν τελειώνει κάτι, αλλά γεννιέται κάτι που είναι εν δυνάμει και μετεξελίσσεται στον χρόνο. Κάθε στιγμή στον χρόνο αφηγείται μια ιστορία σε σχέση με μια δυνατότητα. Αν μπορέσουμε να νοιώσουμε αληθινά το πόσο σημαντικό είναι αυτό, τότε αντιλαμβανόμαστε πως έχουμε την δύναμη  να αλλάξουμε κάτι. Αυτό μπορεί να είναι κάτι απλό όπως η διάθεσή μας, ή κάτι μεγάλο όπως μια ριζική στροφή στον τρόπο σκέψης, μια αλλαγή στις σχέσεις μας, το επάγγελμα ή τον τρόπο ζωής μας. Αυτό που χρειάζεται ώστε αυτή η αλλαγή να αποκτήσει νόημα είναι να είμαστε παρόντες, με την καρδιά, το νού, το σώμα και την ψυχή μας.

Πολλές στιγμές περνούν απαρατήρητες, και άλλες είναι αξιομνημόνευτες. Αυτό το εν δυνάμει είναι και η αντίληψη του σκοπού της ύπαρξης, της δημιουργίας, της ελεύθερης βούλησης.

Η στιγμή της αλλαγής του έτους, καλεί σε ενδοσκόπηση, ανασκόπηση της χρονιάς που φεύγει και επισκόπηση της χρονιάς που έρχεται. Με το να είμαστε παρόντες ίσως έχουμε την ευκαιρία για περισσότερη διαύγεια ως προς τον σκοπό. Η παρουσία στο διαδίκτυο, ο τρόπος που το χρησιμοποιούμε και ο χρόνος μακριά από αυτό, ήταν και εξακολουθεί να είναι μια περίεργη εξίσωση. Η έκθεση σε μια πληθώρα ερεθισμάτων όλο και αυξάνεται, περιλαμβάνει αρνητισμό, βία, αποποίηση ευθύνης, ξεχειλίζει από νέες πληροφορίες, απόψεις και οπτικές, νέες εφαρμογές και καινοτομίες που εμφανίζονται σαν το ‘μαγικό ραβδί’ και των οποίων την διάσταση και οι επιπτώσεις είναι αδύνατον να την συλλάβουμε. Τα φέρνουμε τα περισσότερα από αυτά μέσα από τις οθόνες μας,  στο σπίτι και στην καθημερινότητα μας. Όσα μοιραζόμαστε, το πως επηρεάζουν την σχέση σώματος και νου, και την ικανότητα να κάνουμε ουσιαστικές επαφές με τους άλλους, να εστιάζουμε, να στοχεύουμε την ενέργεια μας αποτελεσματικά είναι ένα θέμα το οποίο θα έπρεπε να μας απασχολεί σε σχέση με τον τρόπο που η ποιότητα της ζωής και η αίσθηση της καλής ψυχοσωματικής κατάστασης θα τείνει να εξελιχθεί. Η συμπερίληψη και η εξαίρεση, της πληροφορίας, της γνώσης , των εφαρμογών, των πόρων, των καταστάσεων, περιβαλλόντων και ανθρώπων είναι μια από τις προκλήσεις που θα αντιμετωπίσουμε, στην αναζήτηση νοήματος και σκοπού. Επίσης η σχέση με τον φυσικό κόσμο.

Βρες ένα θετικό στόχο!

Το πιο σημαντικό μήνυμα  που μετατρέπεται σε ευχή για το 2024, με βάση τις πλανητικές συγκυρίες, εκδηλώνεται τον Απρίλιο και τον Μάιο.  Εκεί, παρατηρούμε: α) την πρώτη Ηλιακή Έκλειψη Βόρειου Δεσμού στο ζώδιο του Κριού σε αυτόν τον άξονα (που σημαίνει εισροή νέας ενέργειας για ξεκινήματα), β) την έναρξη νέου διετούς κύκλου Άρη-Κρόνου στο ζώδιο των Ιχθύων (που σημαίνει ενέργεια που ζητά πειθαρχεία, περιορισμό, που στοχεύει στον να κάνει κάποιου είδους κάθαρση, να ξεκαθαρίσει, να βοηθήσει, να εξαιρέσει στοιχεία ή να εργαστεί σε ένα όνειρο, όραμα, που μπορεί να απαιτεί κάποιου είδους αφοσίωση, θυσίες, ή απομόνωση), γ) την έναρξη του νέου 12-ετούς κύκλου Δία – Ουρανού στο ζώδιο του Ταύρου (που σημαίνει ενέργεια που στοχεύει στην αλλαγή οπτικής, απελευθερώνει, πειραματίζεται ή εισάγει κάτι καινούργιο στην ζωή μας, στοιχεία, ανθρώπους, σε σχέση με τις αξίες, τους πόρους, τις δημιουργίες, την αξία που δίνουμε στον εαυτό, στα αποκτήματα, και όσα έχουμε ή κατέχουμε,  αναπτύσσει, βελτιώνει, και μπορεί να σχετίζεται και με την αξία της γνώσης), δ)  και την είσοδο του Άρη στο ζώδιο του Κριού τον Μάιο (που σημαίνει την γέννηση νέων πραγμάτων, εξωστρεφής δυναμική έναρξης, διεκδίκησης ή δράσης, που ανοίγει δρόμο). Όλα τα παραπάνω, είναι αρκετά ενδεικτικά μιας σημαντικής ώθησης για ένα νέο ξεκίνημα, το οποίο μπορεί να είναι όσο απλό ή σύνθετο θέλουμε να το φανταστούμε.

Η τόλμη να κάνουμε όλοι μας ένα θετικό νέο ξεκίνημα, και να γίνουμε πιο συνειδητοί μέσα από την ατομική μας στάση, συμπεριφορά, και συνεισφορά, με ό,τι έχουμε ή κατέχουμε, αλλά και να αντιμετωπίσουμε και όσα αποφεύγουμε στις ζωές μας και την εξέλιξη των συλλογικών αλλαγών που βιώνουμε, θα είναι κυρίαρχη.

Τι υπερασπίζουμε, τι ενισχύουμε, τι στοχοποιούμε και τι τροφοδοτούμε με την στάση και τις πράξεις μας όσο ‘μικρό ή ΄μεγάλο’ είναι αυτό, είναι ίσως πολύ πιο σημαντικό το 2024, από τις τρείς χρονιές που προηγήθηκαν.

Η χρονιά που έρχεται είναι πιο εξωστρεφής, πιο απαιτητική, έχει περισσότερη ώθηση, διχαστικές επιλογές, επιθυμία και κίνητρο για δημιουργία, πολλά καινούργια στοιχεία, πρωτοβουλίες και κινήσεις. Θα αναδείξει περισσότερο τον ακτιβισμό, μας αφυπνίζει, μας θυμίζει να διαλέγουμε τις μάχες μας, να δείχνουμε ευελιξία χωρίς να διασπείρουμε την ενέργειά μας, και μας προ-(σ)καλεί να πάρουμε θέση, να είμαστε παρόντες, αλλά και να επιχειρήσουμε να βρούμε έναν άλλον ρυθμό και συντονισμό και με τον εαυτό, και την ζωή. Το ‘βρες τον στόχο’ είναι ίσως η πιο κατάλληλη και ταυτόχρονα ιδιαίτερα καίρια ευχή για το νέο έτος. Ποιοι είναι οι στόχοι που έχουν νόημα, σε ποιους πιστεύουμε; Κάποιοι εκδηλώνονται ενστικτωδώς, κάποιοι λόγω ανάγκης ανταπόκρισης, και κάποιοι πιο συνειδητά.

Οι αργοί πλανήτες, ο Πλούτωνας το 2024, μετά ο Ποσειδώνας και ο Ουρανός το 2025, καθώς σταδιακά αλλάζουν ζώδια, συλλογικά εκφράζουν μια προετοιμασία μιας μεγάλης μετάβασης, την δυναμική της οποίας  θα αρχίσουμε να την καταλαβαίνουμε περισσότερο το 2026. Αυτή η μετάβαση σημαίνει πως τα περισσότερα γνώριμα σημεία αναφοράς σε σχέση με την έννοια της ισχύος, των ομάδων, των συλλογικών ιδανικών, της προόδου, περνούν σε άγνωστα ή εντελώς νέα πεδία. Αυτό δεν μπορούμε να το ελέγξουμε, και δεν μπορούμε να αντιληφθούμε πως θα επηρεάσει τις ζωές μας. Τουλάχιστον για τις γενιές των 40 και άνω. Είναι μια μετάβαση στα στοιχεία του Αέρα και της Φωτιάς, από τα χρόνια του στοιχείου της Γής και του Νερού.

Οι συνθήκες καλούν να αποκτήσουμε μια πιο ολιστική αντίληψη της εμπειρίας που έχουμε αποκομίσει από το 2008, το 2012 και το 2018 και μετά, και το πως αυτή σχετίζεται με ομάδες, περιβάλλοντα, δικτύωση, γνώση, κοινότητες, κοινούς σκοπούς με σκοπό την πρόοδο, αλλά και την σύλληψη ιδεών, ονείρων και ιδανικών, με την προσφορά ή συνεισφορά.  Ποιος είναι ο ρόλος και η αξία της ταυτότητας του ατόμου, της ατομικής πράξης, ατομικής δημιουργίας, πόρων, δεξιοτήτων, γνώσης, ταλέντων, της αυτόνομης ύπαρξης και θέσης, σε σχέση με περιβάλλοντα, ομάδες και σύνολα ή συλλογικές προσπάθειες; Πόσο ευάλωτη ή προστατευμένη είναι; Ποια είναι η ποιότητα και η αξία στο επίπεδο αλληλεπίδρασης μεταξύ των δύο, σε σχέση με την συνεισφορά, την υπηρεσία και την πρόοδο. Τα μεγάλα επίμαχα ζητήματα για τα επόμενα χρόνια, αλλά και το κίνητρο για νέες δημιουργικές κατευθύνσεις.

Για το 2024, το στοίχημα και η πρόκληση είναι να βρούμε έναν θετικό στόχο, όπου θα στοχεύσουμε την ενέργεια  και τις προσπάθειές μας, να βαδίσουμε σε μια νέα περιοχή που μας δίνει αίσθημα σκοπού. Μπορεί επίσης να αντιληφθούμε που έχουμε χάσει τον στόχο, αν είχαμε στοχεύσει με λάθος τρόπο, ή αν πρέπει να μετατοπίσουμε τον στόχο μας.

Ο Άρης είναι ο πηγαίος μαχητής μέσα μας, είναι και ο ακτιβιστής, είναι η φωτιά του πάθους, η επιθυμία, δημιουργία και γέννηση νέων πραγμάτων. Είναι γονιμοποιός ενέργεια, είναι και το πρωτογενές ένστικτο, και το δικαίωμα να υπάρχουμε. Εάν αυτή η ενέργεια καταπιεστεί, τότε όλα θολώνουν, εκδηλώνεται θυμός και κατάθλιψη, και άλλα αρνητικά συμπτώματα και φαινόμενα. Χωρίς αυτήν την ενέργεια, τίποτα δεν γεννιέται, δεν ξεκινά, δεν επιβιώνουμε και δεν έχουμε γονιμότητα στην ζωή. Νέα ξεκινήματα, χωρίς συνειδητό υγιή σκοπό (Ήλιος), είναι σαν τα όπλα στο λάθος χέρι, ή σαν το αυτόματο όπλο που εκπυρσοκροτεί, στοχοποιεί άλλους αδιακρίτως για να αρπάξει, να κατακτήσει, να λάβει προσοχή. Και υπάρχει πάντα μια δικαιολογία για αυτό. Ότι έχει καταπιεστεί θα εκδηλωθεί. Το τι μορφή θα έχει αυτό που θα γεννηθεί είναι βεβαίως άγνωστο, εάν δεν υπάρχει συνειδητός υγιής στόχος (Ήλιος). Υπάρχει αρκετή βία και πολεμικό κλίμα γύρω μας. Μοναδικό αντίδοτο στην καταστροφή, είναι η δημιουργία.

Είναι χρήσιμο να αναλογιστούμε το πως αυτό το κύμα δυναμικής ενέργειας μπορεί να φιλτραριστεί μέσα από το υγιές κέντρο και ‘εγώ’, χωρίς αλαζονεία, τροφοδοτώντας ενδιαφέροντα, δράσεις και σκοπούς μαζί με άλλους, για την εξέλιξη της γνώσης, της δημιουργίας, την υγεία του σώματος ή της προστασίας του ‘κοινού καλού’.  Και καθώς τα γράφω αυτά, έρχεται και η άλλη φωνή που λέει, «Ναι, μα το κοινό καλό μπορεί να το αντιλαμβάνεται διαφορετικά, να το διαστρεβλώνει ο κάθε ένας, σύνολα ή ομάδες ανθρώπων». Ναι μπορεί, και καθ΄ όλη την διάρκεια της ιστορίας της εξέλιξης της ανθρωπότητας σημειώνονται τέτοια φαινόμενα. Και όπως και όποτε ο αρνητικός πόλος μεγαλώνει, ο θετικός πόλος θα πρέπει να ενισχυθεί.  Το αντίδοτο στην καταστροφή είναι η δημιουργία.

Αυτή είναι η ολιστική αντίληψη στην οποία αναφέρθηκα πιο πάνω, όπου κάθε ιδέα, ευχή, πράξη, και με τον σκοπό της καινοτομίας, μπορεί να μετασχηματιστεί σε οτιδήποτε συλλαμβάνει ο νους, με όλες τις εκδοχές του, και να μην μπορούμε να αντιληφθούμε πλέον το που μπορούν να φτάσουν τα πράγματα, και τον αντίκτυπο που μπορεί να έχουν. Αυτό είναι και θετικό και αρνητικό.  

Ό,τι κάνουμε και σκεφτόμαστε απαιτεί μια καλή και υγιή σχέση με τον εαυτό, αλλά και την φυσική μας παρουσία και αντίληψη της τρωτότητας των άλλων και της δικής μας (ο Χείρωνας στον Κριό).  Για να μπορέσουμε να αντιληφθούμε τι έχει πραγματικά σημασία, το πως φερόμαστε στους άλλους, και σε σχέση με το τι γίνεται γύρω μας. Το να είμαστε παρόντες κάπου, σημαίνει πως θα είμαστε απόντες κάπου άλλου. Πως λοιπόν βρίσκουμε αυτήν την υγιή σχέση με το ‘όλο’, τον κόσμο που μας περιβάλλει; Πως παίρνουμε την κατάλληλη θέση; Είτε είναι μεγάλο ή μικρό, η χρονιά ενδείκνυται για ένα νέο ξεκίνημα, σε κάποιον τομέα της ζωής μας.  Η ευχή λοιπόν και το μήνυμα που αναδεικνύουν οι πλανητικές συγκυρίες, είναι να ενισχύσουμε κυρίως τον σκοπό εντός μας, να βρούμε την εσωτερική διαύγεια και το φως που πηγάζει από την καρδιά, ώστε να συνεισφέρουμε μια πιο ειρηνική και λιγότερο φοβική συνύπαρξη με τους άλλους και τον κόσμο (μας).  Υπάρχει χώρος για το κάθε τι και τον κάθε έναν. Να μετρήσουμε και να αξιολογήσουμε ορθά τις αποστάσεις, να εστιάσουμε στο να χτίσουμε τις κατάλληλες γέφυρες, να δούμε που έχουμε χάσει τα όρια, να ανταλλάξουμε γνώσεις, να δοθούμε σε πράγματα που μας κάνουν υπερήφανους, τροφοδοτούν τον ενθουσιασμό, την επιθυμία για ότι λέγεται δημιουργία και ζωή.

© Eleni Kostika 2023